εἰ κακοῖς κακὰ προςάψει τοῖς πάλαι τὰ πρὸς σφῷν

προς-άπτω, anheften, κεκόλληται γένος προςάψαι, Aesch. Ag. 1547; anfügen, τί τινι oder πρός τι, μή τι πέρα χρέος ἐμᾷ πόλει προςάψῃς, Soph. O. C. 236; φίλην προςάψας χεῖρα, Eur. Suppl. 361; übh. Einem Etwas ertheilen, gewähren, κῦδός τινι, Il. 24, 110; eben so κλέος τινί, Pind. N. 8, 37; τῷ τεϑνηκότι τιμάς, Soph. El. 348, wie 424, von den Todtenopfern; χλιδὴν τέκνῳ, Eur. Ion 27; κόσμον Πενϑεῖ, Bacch. 857; auch med., γῇ τῇδε ἑορτὴν καὶ τέλη προςάψομαι, Med. 1382; εὐδαιμονίαν τινί, Plat. Rep. IV, 420 d; ἐγκώμια τοῖς δρομεῠσι, Legg. VII, 822 d; τὴν ἀρχὴν τελευτῇ, VI, 768 e, u. öfter; Einem Etwas übertragen od. anvertrauen, Xen. Ag. 1, 36; τῇ τύχῃ τὰ κατορϑώματά τινος, Pol. 32, 16, 3; beilegen, Diod. Sic. – Auch intrans., sich anfügen, anreihen, εἰ κακοῖς κακὰ προςάψει τοῖς πάλαι τὰ πρὸς σφῷν, Soph. O. R. 667. – Med. προςάπτομαι, anrühren; ἀληϑείας, Plat. Tim. 71e; Soph. 254 a; Aesch. 1, 125 u. Sp.